สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรี
ในพระอุปถัมภ์ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุ
บ้านหลังที่สอง
Base on true story by บ้านพักฉุกเฉิน สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ
จำปา แม่ลูกอ่อน วัย 21 ปี เธอมาพักที่บ้านพักฉุกเฉินด้วยปัญหา สามีทำร้ายลูก และเธอเองก็โดนลูกหลง
จำปา เป็นหญิงสาวผิวขาว ผมยาว รูปร่างสูงโปร่ง เธอติดตาม นายชาญ สามีชาวลาว ที่อายุ 31 ปี มาทำงานที่กรุงเทพฯ ก่อนหน้าที่จะอยู่กินด้วยกันนั้น จำปาได้คบหากับนายชาญได้เกือบปีจึงตกลงอยู่กินด้วยกัน นายชาญทำงานรับจ้างเป็นกุ๊กอยู่ร้านอาหารที่ประเทศไทย โดยปกตินายชาญจะดื่มเหล้าหรือไม่ก็ดื่มเบียร์อยู่แล้ว แต่ก็ไม่เคยที่จะทำร้ายเมียมาก่อน จำปาเล่าว่า เธอได้ตามนายชาญมาอยู่ที่กรุงเทพฯ ตั้งแต่หลังสงกรานต์ปีนี้ และมาท้องและคลอดลูกที่นี่ เธอท้องเพราะลืมกินยาคุม เมื่อบอกให้นายชาญรู้ เขาก็ไม่ว่าอะไรบอกให้เอาไว้ จนกระทั่งเธอคลอดลูก แล้วนายชาญไม่มีเงินค่าคลอดต้องยืมเงินนายจ้างมาจ่ายค่าคลอด เขาจึงเป็นหนี้นายจ้าง เมื่อเงินเดือนออกนายจ้างจึงหักเงินเดือนเขา จนครอบครัวจำปาและนายชาญประสบปัญหาเศรษฐกิจ นายชาญก็เปลี่ยนไป
ตอนแรกๆ เขาก็แค่บ่น ต่อมาพอลูกร้องเขาก็รำคาญทำร้ายลูก พอหนูไปห้ามก็เลยโดนไปด้วย หนูก็อุ้มลูกออกมาอยู่นอกห้องทุกวัน ตั้งแต่เขาเลิกงาน 2 ทุ่ม จนเขาออกไปทำงานตอนเช้า
เมื่อถามจำปาว่าแล้วนายชาญรู้ไหมว่าจำปาต้องอุ้มลูกมาอยู่ข้างนอกห้องทุกคืน เธอบอกกับเราอย่างซื่อๆว่า
เขาก็รู้แต่เขาก็ไม่สนใจ เขานอนสบายก็พอ
นายชาญ ติดเบียร์ กินเบียร์วันละกระป๋อง พอเครียดก็เพิ่มเป็น 3 กระป๋อง ตอนแรกแค่บ่น แต่พอลูกอายุได้ 2 อาทิตย์ ก็เริ่มมีทำร้ายลูก ท้ายที่สุดลูกอายุ ได้ประมาณ 1 เดือน นายชาญโมโหที่ลูกร้องนายชาญก็รำคาญเตะลูก พอจำปาเข้าไปห้ามเขาก็เตะจำปาด้วย ลูกมีรอยช้ำที่แขนนอนไม่ได้ร้องไห้อยู่สองวัน จำปาจึงต้องอุ้มลูกออกมานอกห้อง
ด้วยจำปาคิดว่าสาเหตุที่สามีเปลี่ยนแปลงไปคงมาจากความเครียดที่เขาไม่มีเงิน จึงมาลงกับลูกกับเมีย เธอจึงเที่ยวอุ้มลูกออกไปหาคนรับจ้างเลี้ยงลูกของเธอเพื่อที่เธอจะได้ไปทำงานช่วยเหลือแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายของนายชาญเธอบอกว่า
ทนไม่ไหวเขาตีลูกทุกวันๆ แล้วมีคนเขารับเลี้ยงเด็กแถวบ้านหนูเลยอุ้มลูกไปจะไปจ้างเขาเลี้ยงแต่เขาไม่รับเขากลัวหนูไม่มีตังให้ เขาเลยบอกให้มาบ้านพักฉุกเฉินดีกว่า หนูก็เลยหนีแฟนออกมาเลย มาแต่ตัวไม่ได้เอาอะไรมาเลย
เมื่อถามถึงแผนในอนาคตของเธอและการกลับไปอยู่กับสามี จำปายังมีท่าทีที่สับสนไม่แน่ใจเธอบอกกับเราว่า
ไม่รู้เหมือนกันถ้าเขาเลิกเหล้าเลิกเบียร์ก็จะกลับ แต่ไม่รู้จะเลิกหรือเปล่า เพราะเขากินมานานแล้ว ถ้าเขากินเหล้าก็ไม่กินเบียร์ ถ้ากินเบียร์ก็ไม่กินเหล้า ก่อนท้องเขากินวันละขวด พอตอนนี้เขาก็เพิ่มขึ้น เขาจะเลิกได้หรือเปล่าไม่รู้... เขาบ่นว่าเขาไม่มีตัง ไม่มีตัง แต่เขาก็มีตังซื้อเบียร์กินทุกวัน
ถึงขณะนี้จำปายังไม่แน่ใจในอนาคตของตนเองและลูก แต่บ้านพักฉุกเฉินก็เป็นเหมือนที่ตั้งหลักให้กับเธอ จำปาบอกกับเราด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มว่า มาอยู่บ้านพักฉุกเฉินแล้วรู้สึกปลอดภัย เมืองไทยและบ้านพักฉุกเฉินเป็นเหมือนดั่งบ้านหลังที่สองของเธอ